FESTİVAL VE PROTOKOL

18’inci Akçaabat Müzik ve Halk Oyunları Festivali yapıldı. Akçaabat 4 gün boyunca yılın en kalabalık ve en hareketli günlerini yaşadı. Sosyal yaşama da renk geldi.

Her kesim festivale farklı tepki veriyor.

Geniş bir açıdan bakıldığında bunların hepsine de hak verebilir insan.

Ama ne olursa olsun bu festival Akçaabat’ın festivali.

Yıkıcı olmadan yapıcı eleştiri her zaman hoşuma gitmiştir. Yapılmasını da yapmayı da severim.

Bu festivalde benim en dikkatimi çeken şey Trabzon Valisi’nin böylesine bir etkinliğe katılmaması oldu. Belki özel bir nedeni vardır ama en azından bir vali yardımcısını görevlendirebilirdi.

AK Parti yöneticilerinin katılmamalarını da anlarım ama Trabzon Milletvekili sıfatıyla Mustafa Cumur’u festivalde görmek isterdim doğrusu.

Kaymakam Erol Özkan’ı ise anlamak mümkün değil. En azından bir gece festival alanına gelseydi ne kadar da güzel olurdu.

ÖSS VE DERSHANELER ARASI REKABET

Malumunuz Öğrenci Seçme ve Yerleştirme Merkezi tarafından yapılan Öğrenci Seçme Sınavı’nın sonuçları geçtiğimiz hafta açıklandı.

Sonuçların açıklanmasıyla birlikte dershaneler arasında daha önce öğrenci kaydı açısından yaşanan rekabet bu kez gazete ilanlarına yansıdı.

Geçen yıllarda yaşanan karmaşanın ardından benim bildiğim kadarıyla Akçaabat’taki dershaneler arasında bir centilmenlik anlaşması yapılmıştı.

Ama pek öyle olmadığı da görülü-yor.

Örneğin Sınav Dergisi Dershaneleri kurumsal kimliği olan bir dershane. Bölge genelindeki dershanaleri de bu kurumsal kimlik altında öğrencilere ortak eğitim veren bazı faaliyetlere imza atıyor.

Bunu bilboardlara da yansıtınca ortada bir karmaşa doğdu.

Rize’de sınava giren ve ek puanlı bir şekilde Türkiye genelinde ilk 1000 içerisinde yer alan 6 öğrencinin görüntüleri hem gazetemizde, hem de bilboardlarda yer alınca ortalık karıştı.

Listelerinde yer alan 6 öğrenciden 5’i Akçaabatlı. Rize Öğretmen Lisesi’nde okuyorlar.

Bu öğrenciler Rize’de de ilk 10 içerisinde gösteriliyorlar.

Bence de bu iş etik değil. Hiçbir şu-be adı yazılmasa ve sadece Sınav Dergisi Dershanesi’nin kurumsal ismi kullanılsa daha etik olurdu.

Ama neticede serbest piyasa ekonomisinin kuralları uygulanıyor Türkiye’de. Bunu da kabullenmek gerekiyor galiba.

Bütün bunların olduğu haftada şu an faal olarak bir dershanemizde yöneticilik yapan bir hocamızla sohbet ettik. Birçok şey konuştuk. Özellikle de öğrencilerin değerlendirilmesi kriterlerini.

Sohbette konuştuklarını kağıda döktü sonra ve bana gönderdi.

İsmini yazmıyorum ama dedikleri-nin altına ben de imzamı atacağımdan bu satırları da benim sayın.

Bakın ne diyor ve ne kadar da doğru diyor:

“Her öğrencinin başarısı kendine aittir. Dershaneler öğrenciyi yönlendirir, rehberlik yapar ve destek olur. Be-nim için az puan alanla çok puan alan öğrenci aynıdır.

Başarıyı herkes alkışlar. Biz öğretmenler için önemli olan öğrencilerin onurlu, haysiyetli, vatan ve milletini seven bireyler olarak yetişmesidir.

Sınavlarda başarılı olan öğrenciler genelde teorik zekası yüksek olan öğrencilerdir. Sınavlarda az puan alan öğrencilerin keşfedilmemiş pratik ve uygulama becerilerini ölçemiyoruz. Keşke öğrencilerimizin aynı sınavla hem teorik hem de pratik zekalarını ölçebilseydik.

Buradan şu sonuca ulaşacaktık: Hiç kimse başarısız değildir. Herkesin zirveye çıkacağı bir yönü vardır. İnsanların farklı yönleriyle toplum dinamikleri oluşuyor.

Bugün ülkemizde iş yapan, iş kuran insanların çoğu pratik zekası yüksek olan insanlardır.

Ne yazık ki okullarda ve dershanelerde pratik zekaya sahip öğrencilerimize sahip olamıyoruz.

Bundan 10 yıl önce ÖSS’de çok yüksek puan alan bir öğrencim bilgisayar mühendisi oldu. Bir kamu kurumunda çalışıyor. Aynı yıl bir başka öğrencim üniversiteyi kazanamadı fakat bir bilgisayar pazarlama şirketi kurdu. Bilgisayar bakım, program ve pazarlamasını yapıyor. 50 işçi ve 4 bilgisayar mühendisi çalıştırıyor.

Ben bu örnekten yola çıkarak her öğrencinin başarısının kendisine ait olduğunu, az ve çok puan alan öğrencilerin benim için aynı düzeyde olduğunu söylüyorum.”

DAVAYI KAZANDI

Akçaköy Belediyesi’nin Ferit Özürk’ün belediye başkanı seçilmesinin ardından işlerine son verdiği işçilerin açtığı dava görülüyor.

3 işçi belediyeyi mahkemeye vermişti. Daha sonra biri şikayetini geri almıştı.

Devam eden davanın biri ise geçtiğimiz hafta sonuçlandı. Mahkeme belediye işçisini haklı buldu.

Akçaköy Belediyesi kararı temyize götürecek ama şayet karar onaylanırsa Akçaköy Belediyesi iflas etti demektir.

Çünkü işçinin alacakları yasal faiziyle neredeyse 100 bin YTL’yi buluyor.

Akçaköy Belediyesi’nin bütçesi kaç liradır bilmiyorum ama bu parayı ödeyemeyeceğini çok iyi biliyorum.

Peki ne olacak?

Doğrusu ben de merak ediyorum.

Yaşanacak gelişmeleri takip edeceğim ve sizlere aktaracağım.

NORM KADRO

Geçen haftaki yazımda Akçaabat Lisesi’ndeki müdür yardımcısı norm kadrosunun 3 olmasına rağmen 4 müdür yardımcısının görevde olmasını ve bu durumun 3 yıla yakın bir süredir devam etmesini eleştirmiş; bu durumda alınan yöneticilik maaşının “yetim hakkını yemek”le eşdeğer olduğunu söylemiş-tim.

Yazımın bazı yanlış anlaşılmalara sebebiyet verdiğini hafta içerisinde müşahede ettim.

Öncelikle şunu belirteyim ki bu satırların hiçbir harfi, öğrencisi olduğum Akçaabat Lisesi Müdürü Adil Kuleyin’e yönelik değil. Çünkü O’nun bu konudaki prosedürü titizlikle takip ettiğini ve üzerine düşeni yaptığını yazımı yazmadan önce gerçekleştirdiğim araştırmada bizzat öğrendim.

İkinci olarak da yazımda hiçbir kişiye direkt olarak ithamda bulunmadım. Benim için kişi değil durum önemliydi. Dolayısıyla beni telefonla arayıp mahkemeye vereceğini söyleyen Müdür Yardımcısı Zeynep Batar’ın alınmasına bir anlam veremedim. Ama hassasiyeti de hoşuma gitmedi değil. Mahkeme önemli değil. Yaşar, sonucunu görürüz.

Üçüncü olarak da bir özeleştiri yapmam gerekiyor. İlgili yönetmeliklerin birindeki “en az iki yıl” ibaresini görmüş olmama rağmen eğitim öğretim yılının sonunu Haziran olarak aldım. Ancak Eylül imiş. Dolayısıyla yasal süreç Eylül’e kadar sarkacak gibi.

Yani Akçaabat Lisesi’ne 600 kişi daha kayıt olmazsa Ekim’de okulun müdür yardımcısı sayısı resmen 3 olacak.